Meet the Artist #5: Carmen José

CARMEN JOSÉ (ZIJ/DIE) IS EEN ILLUSTRATOR UIT MADRID (SPANJE) DIE VANAF 2018 IN ROTTERDAM WOONT EN SINDS HET VOORJAAR VAN 2022 DEEL UITMAAKT VAN DE W1555 GEMEENSCHAP.

Uit de W1555 Buurtkrant van April 2025 door Ester Venema

Je nieuwe boek “I Don't Know How to Draw a Tree” stelt alternatieve manieren voor om naar de natuur te kijken. Was er een ritueel of een proces dat je had om dit zelf te doen?

Sinds ik een burn-out had van mijn baan als leraar begon ik lange wandelingen te maken in parken, het hielp echt om onder bomen te zijn, om te kalmeren en adem te halen. Ik begon foto's te maken vanuit verschillende perspectieven, later tekende ik ze in mijn schetsboek en schreef ik mijn gedachten en gevoelens op.

Het boek bestaat uit prachtige tekeningen en handgeschreven gedichten. Kun je ons vertellen hoe de teksten en de tekeningen op elkaar reageren?

Na vele lange wandelingen schreef ik een gedicht voor een van de open mic avonden van Queer Poetry Nights van Unwanted Words (<3). Ik stuurde het gedicht naar de uitgever Rotopol en toen we besloten er een boek van te maken, begon ik delen van het gedicht te verbinden met de tekeningen die ik al had en maakte ik nieuwe.

De kleuren groen en bruin zijn erg aanwezig in de tekeningen. Heb je een heel ander kleurenpalet overwogen om de perceptie van de lezer over bomen te veranderen?

Eerst maakte ik veel tekeningen in roze en blauw van bomen, toen realiseerde ik me dat ik eigenlijk kleuren wilde gebruiken die de lezer kan herkennen van diens eigen wandelingen, en me richten op het verkennen van bewegingen van het lichaam voor het veranderen van perspectieven op hoe we naar bomen om ons heen kijken.

Je bent een ervaren docent, welke opdracht zou je iemand geven op basis van je boek?

Ik zou iedereen willen uitnodigen om te gaan wandelen en verschillende manieren uit te proberen om naar de bomen om je heen te kijken. Het kan zelfs een korte wandeling zijn, er staan vaak bomen in je eigen straat! Maak foto's of teken ze direct, misschien zelfs met gesloten ogen of zonder naar het papier te kijken. Verken abstracte en gemengde vormen en gevoelens, oefen in het loslaten van “hoe een boom eruit hoort te zien”.

In het boek fungeert de boom bijna als een geleider voor mensen om contact te maken. Was er een moment waarop je je op een onverwachte manier verbonden voelde met een boom?

Ik voel me vooral verbonden als vrienden en buren met me mee wandelen. Op een keer zei een vriend in het park “love, it is ok not to know” en dat was een enorme verzachting van het overweldigde gevoel. Het is erg moeilijk als je je uitgeput voelt, dus contact maken met mensen en de natuur helpt echt om je gemotiveerd en energiek te voelen.

Als je geïnteresseerd bent in meer informatie over het boek, kun je het vinden via deze: link