Uit de W1555 Buurtkrant van November 2024 door Bebe Beliz
BERGUR ANDERSON (1988) is een kunstenaar uit Reykjavík, IJsland, die sinds 2018 in Rotterdam woont en sinds voorjaar 2024 deel uitmaakt van Bewonersvereniging W1555.
photo: Silvia Arenas
Hebben alledaagse geluiden of specifieke plekken invloed gehad op je werk of een blijvende indruk achtergelaten?
Het vermogen van geluid om zich te verplaatsen, te verspreiden, binnen te komen en te vertrekken uit ons bewustzijn is iets waar ik me veel mee bezighoud. Ik luister graag naar alledaagse geluiden: vogels, kerkklokken, de wind die door de bomen waait en meer specifiek naar de geluiden in onze buurt: de geluiden van martial arts oefeningen bij Shofukan, iemand in de buurt met een lach als een cartoon-schurk, de voetstappen op het balkon boven ons. De plek die mij het meest inspireert is thuis: tijdens dagelijkse taken, zingen met Odi en Katrina, of zittend in meditatie.
Welke disciplines komen samen in je werk? Met welke kunstvorm zou je in de toekomst graag experimenteren?
Mijn praktijk omvat geluid, tekenen/illustratie, sculptuur/installatie en performance, wat elkaar allemaal overlapt en elkaar kruislings vertaalt. Ik zou graag eens de kunst van het straatmuzikant-zijn proberen; buiten spelen op straat en in parken, om te zien wat dat met mijn composities en spel zou doen. Ik vraag me af of dat me een nieuw perspectief zou geven op speeltijd. Zou ik echt lange werken kunnen schrijven die zich gedurende een dag ontwikkelen? Of zou ik me concentreren op kortere stukken? Blijf ik op één plek of beweeg ik rond? Welke instrumenten zou ik spelen? Etcetera. Dit alles draagt misschien bij aan het troubadour-fantasie-idee dat ik al een tijdje heb.
Wat helpt je creativiteit aan te wakkeren wanneer je vastzit of inspiratie nodig hebt?
Ik heb zelden last van een ‘writers block’. Er is meestal genoeg gaande om me actief en ‘aan’ te houden, of het nu om mijn eigen werk, samenwerking of opdrachten. Bovendien, met een baby heb je niet echt tijd voor navelstaren; je moet de kans om te werken pakken wanneer die zich voordoet. Wat ik echt leuk vind om te doen is luisteren naar en leren van de liedjes van anderen, dat opent vaak nieuwe paden, vooral qua gitaarspel en het uitbreiden van mijn akkoorden en harmonieën spectrum.
Hoe beïnvloedt het contrast tussen je geboortestad en de meer intieme sfeer van je nieuwe thuis je creatieve flow?
Ik ben opgegroeid in Reykjavík, de hoofdstad van IJsland — en Rotterdam herinnert me daar op veel manieren aan. Het heeft ook een haven en een stadscentrum van waaruit alle wijken zich uitstrekken. Dus ja, ik weet het niet, ik ben een stadskind. Ik haal veel inspiratie uit de scène en gemeenschap hier. Wat me in eerste instantie naar Rotterdam trok, waren de soorten tentoonstellingen en optredens die ik hier meemaakte. Het voelde interessant omdat het zowel aards als experimenteel was. Nu is het anders, met minder podia en minder evenementen maar ik ontdek de stad op een nieuwe manier met mijn gezin, door lange wandelingen te maken en delen van de stad te verkennen waar we anders niet zouden komen. Ik denk dat ik het nu door de ogen van een kind zie. Ik weet nog niet hoe dat mijn creatieve flow beïnvloedt. Laten we afwachten hoe het volgende album klinkt ;)
Wat wil je worden als je oud bent?
Ik zou graag op het platteland willen wonen, met mijn gezin, blijven werken aan kunst en harp spelen zoals Alice Coltrane.
Unisong, 2024, vinyl LP: https://open.spotify.com/album/66cxfZxsPytZD5OfzJNPU4
Duets, 2023, detail view of sculptural and sound installation piece
come, Memory: fieldwork, 2023, cassette made with Katrina Niebergal
Unisong digi cover.jpg — Unisong, 2024, vinyl LP
Uu-ee-uu / Noo-me, 2022, 7"record and player, presented as part of the exhibition Collected Earworms
Ten of Moods, 2021, exhibition of ceramic candle holders, picture by Katrina Niebergal
Around the Songster's Commune, 2022, cassette
コメント